Mijn fantastische zelve

Hallo iedereen, Olivia hier! Hoewel mijn doopsuiker zei 'Olivia blogt over haar fantastische ouders' kom ik hier maar even bloggen over mijn 'fantastische zelve'. Iemand moet het doen hé en aangezien mijn mama sinds ze terug aan het werk is nog geen enkele blogpost heeft geschreven... dacht ik, ik neem het heft in eigen handen. Nah! Maar nu, mijn fantastische zelve: Morgen ben ik al 5 maanden oud! Ik ben altijd vrolijk (geloof ze niet hé, die ouders van mij, als ze ooit iets anders durven beweren) en weeg intussen bijna 6.5kg. Meestal pas ik nog in een maatje 62, maar gisteren was zelfs een broekje in maat 68 al bijna te klein. Ik heb het mogen horen van ons moeder zenne. Tegen iedereen die het wou horen (of niet) maar blijven doorgaan over mijn poep en billen. Enfin, volgende week is het moederkesdag en als ze dacht dat ze een pakje kreeg, dan denkt ze nu maar gauw wat anders ;o) Verder gaat alles zijn gewone gangetje hier, of mama, of papa is thuis bij mij. Héél af en toe zijn ze er alletwee samen een hele dag. Dan wordt er meestal in de zetel gehangen, met mij gespeeld, uitgebreid gegeten, tv gekeken en gaan we naar de Delhaize. Heel soms stofzuigen ze dan ook. Als ik alleen ben met papa dan drink ik melk uit een flesje en dan speelt die spelletjes als ik slaap in de Ergobaby en doet ie van wafwaf en moet ik heel hard lachen. Hij heeft er zelfs een filmpje van gemaakt, ik zal eens zeggen dat hij dat aan jullie moet laten zien. Ik ben echt héél schattig in dat filmpje. Als ik bij mama ben dan drink ik melk uit de borst en als ze dat kussen neemt waar ik op lig als ik drink dan begin ik altijd al hard te zwaaien met mijn armkes zodat ze zeker ziet dat ik honger heb. Met mama ga ik ook veel in bad en zij laat mij altijd door de lucht vliegen want ze weet dat ik kriebelenbuik leuk vindt. Deze week begon ons mama trouwens ineens tegen ons papa te gillen dat de Renzo van Olivia geboren was en dat hij Pablo heet. Ik begreep er niets van, maar mama en papa hebben dan uitgelegd dat Amber en Renzo (van dikke vriendinnen Sigri en Tamiko), de oudste kindjes van de vriendenkring van papa zijn en zelf heel dikke vrienden en dat mama en Lien ook al 23 jaar dikke vrienden zijn en dat ik nu met Pablo ook vrienden moet worden omdat wij ook de oudste kindjes van de vriendenkring van mama zijn. Gisteren zijn we gaan kijken maar ik vond er niets aan, die lag heel den tijd te slapen terwijl ik wou spelen. Mama zegt dat die nog groter moet worden en dat wij dan goed gaan spelen, maar ja, mama zei ook al 5 maanden dat het zeker een meisje zou zijn, die Pablo. We zullen dus wel zien.

 

Voorlopig zal ik wel nog wat met Muji spelen, dat is nu eens écht mijn dikste vriend op de hele wereld. Mama had mij op voorhand gezegd dat ik niet mocht kloppen op Pablo maar nen echte vriend zoals Muji vindt dat niet erg zenne als ik dat eens -achter de rug van ons mama- doe! Ah, kijk, ik schrijf zijn naam nog maar of hij is er al, mijnen dikke vriend (en voor wie mij niet wil geloven, op onderstaande foto staat Muji net uit beeld, op de speelmat, klaar om te ravotten).

  

 Ik ga spelen! Salut!