projectBABY: 't vervolg

Lieve kleine pruts,

Toen het wijvenweek was en wij intussen al enkele maanden aan het proberen waren wilde ik dat ter ere van dromendag graag uitroepen. Ook Elise, wiens blog ik graag lees, schrijft helemaal open en vrij over haar kinderwens en dat had ik ook wel willen durven. Maar ik durfde niet. Toegegeven, ook mama's zijn soms een beetje laf. 

Ik was bang voor de teleurstelling mocht het niet lukken (misschien had de toen-al-paniekerige-non-mama die ik was, al net een helpikbenonvruchtbaar-verhaal teveel gelezen op babypuntbe). Ik was bang voor de extra druk die onze omgeving ons zou opleggen. Maar je mag gerust weten dat ik me helemaal kon vinden bij wat Kerygma op dromendag schreef, namelijk: "Ik heb nooit meer gedroomd en nooit harder verlangd dan toen ik een kind wilde." En dat was toen ook mijn gevoel. 

In juli was het dan zover, jouw papa had het gezegd, dat het dé keer ging zijn. En weet dat als jouw papa zoiets zegt, dat hij akelig vaak gelijk krijgt. (En als je me niet gelooft moet je maar eens gaan lezen hoe wij die hoop bakstenen hier gekocht hebben.) Dankzij de ovulatietest had ik ongeveer berekend wanneer ik mijn regels mocht verwachten. Omdat het al van februari geleden was dat ik nog eens een zwangerschapstestje had gedaan (en ik er nog gigantisch veel goedkope liggen had - ja mijn lieve pruts, toen kochten wij al alles in bulk op amazonpuntde) deed ik er eentje drie dagen voor mijn berekening, maar dat was negatief. Drie dagen later, op de dag dat ik volgens mijn berekeningen wél mijn regels had moeten krijgen vroeg ik je papa bij zijn thuiskomst van het werk of ik nog een testje zou doen. Onze conversatie ging als volgt.

M.: moet ge nu pipi doen?
S.: nee

En de avond ging verder, we aten respectievelijk pita en falafel en keken een aflevering van de Sopranos. Toen we de teevee even op stop zetten om een tweede pita te gaan maken was er plots wel pipi. 

S.: nu moet ik wel naar't toilet. zou ik testen?

M.: hoeveel testjes hebt ge nog?

S.: véél

M.: waarom niet?

En toen ging op mijn hand en in het potteke plassen, stak ik daar een goedkoop testje in, waste ik mijn handen en ging ik terug naar de living/keuken. Ik stond daar zomaar wat te staan en te grappen met je papa (die intussen rustig zijn 2e pita aan het binnensteken was) en ineens was daar een vage tweede lijn. Er was gegiechel, veel ge oh noes, what did we do, gezoen, geohmygawdisdeesecht? en ook wel een jaaaaa lief, die van't internet zeggen een streep is een streep, hoe licht ook wat opnieuw geohmygawdisdeesecht? teweegbracht. 

Mijn honger was ongeveer over en uw papa at nog een derde pita'ke om het te vieren. De Sopranos werden uitgekeken en er werd beslist om de volgende dag met ochtendurine en een duur testje nog eens opnieuw het-plas-eens-in-een-potteke-spel te spelen.

Fast forward 9 juli om 6u30 's ochtends, ik word wakker en moet plassen. Goed wetende dat dit dé plas zou zijn kan ik de slaap maar moeilijk vatten. Dat onze favoriete grijze kater had gezien dat ik mijn ogen opendeed en deze kans aangreep om op mijn blaas te komen dansen in de hoop dat ik hem eten zou gaan geven hielp ook niet natuurlijk. Ik besloot op te staan, gaf de beesten eten en ging plassen. En daar zat ik dan in de badkamer met je papa snurkend op de eerste verdieping. Ik nam mijn -reeds klaargelegde testen- en ging met potteke enal terug naar boven. 

In eerste instantie dacht ik verder te slapen, maar intussen waren ook de katers al terug naar boven gekomen en aangezien ik het scenario kat stoot het boursin-pipi-potje om op mijn nuchtere maag niet echt zag zitten, maakte ik je papa maar wakker.
Hij snurkte lustig verder.

Ik begon met één van mijn vele goedkope testjes, binnen enkele minuten, was ze daar weer, mijn favoriete lijn op de hele wereld. Licht, maar aanwezig. Ik wikte even, gaf je papa een zoen in zijn nek en besloot om ook de dure digitale Clearblue uit de verpakking te halen. *want daar zou jouw papa vast van ontwaken* Niets was minder waar. 

Enkele minuten die wel uren leken te duren later was ik klaarwakker. De Clearblue zei 'schwanger' (ook amazonpuntde!) géén verkeerde interpretatie meer mogelijk. 
Opnieuw werd je papa overladen door zoenen in zijn nek en een slaperig-enthousiast liehief, kijk eens!

M.: huh? wat?
S.: een test waar 'schwanger' op staat!

12.07.2012

projectBABY: het prille begin

Lieve kleine pruts,

Als het aan mij, jouw mama, had gelegen dan was ik vroeger mama geworden. Ik wilde een 'jonge' mama zijn, altijd heb ik gezegd dat ik op mijn 26e zou bevallen van jou. (Is het omdat ik 26 werd op een 26e, ik weet het niet, maar in mijn hoofd is dat altijd het magische moment/getal geweest waarop ik het voor mekaar zou hebben: afgestudeerd, een huis gekocht, een job én klaar voor een gezinnetje.) 

Al méér dan 10 jaar had ik dat gepland (en heb ik er menig lief mee afgeschrikt). 

Inderdaad, ik was nooit echt het type meisje dat haar trouwfeest al had uitgetekend, ik heb mijn droombevalling al beslist. (polyklinisch, zonder epidurale, in een bevallingsbad gevolgd door minimum 6 maanden borstvoeding) Hopelijk denk jij er zo ergens in maart hetzelfde over.

Gelukkig is jouw papa wel meer van mijn vreemde trekjes gaan liefhebben en was hij in tweede instantie (want eerlijk is eerlijk en helemaal in het begin heeft hij wel eens getwijfeld over kinderen) ook helemaal voor mijn maak-eens-wat-baby's-plan gewonnen. 

Maar jouw papa zou jouw papa niet zijn mocht hij mijn overlopend enthousiasme af en toe niet een beetje temperen of aan een realiteitscheck onderwerpen. Hij had het het liefst dat je er pas bij full-time werken+huiseigenaarschap zou komen (zijn exacte woorden waren ongeveer: je mag al zwanger zijn voor we de sleutel hebben maar voor onze baby eruit valt moeten we erin zitten, plastisch enal, zo kennen we uw vader.). 

Toen we in oktober 2011 aan het werken waren in ons vers gekocht huisje hebben we beslist om er vanaf januari 2012 aan te beginnen. Omdat ik inmiddels al meer dan 10 jaar aan de pil was besloten we dan maar om meteen te stoppen. Kwestie van mijn lichaam al stilletjesaan aan een leven zonder extra hormonen te laten wennen. Een chanceke, zo bleek later, want de stopweek viel midden in de verhuis en mijn pil zijn we vervolgens zo'n een week of twee kwijtgeraakt.

Aangezien ik mijn mond nogal slecht kan houden wist jouw tante al héél snel dat we eraan zouden beginnen. En dat was eigenlijk wel grappig want zij hield ons op de hoogte van de wedden-dat-E.(jouw tante & meter en mijn 3-jaar-jongere-zus)-nog-sneller-zal-zijn-dan-Sarah-gesprekken tussen jouw bommie en haar mama (mijn bomma). 

Man, wat kijk ik er nu al naar uit om die twee nietsvermoedende dametjes binnenkort de verrassing van hun leven te bezorgen. Ik zeg het u, uw bommie gaat GEK worden, ik probeer het in elk geval digitaal voor je vast te leggen.

Behalve je tante was ook L. al vroeg op de hoogte. L. is sinds de derde kleuterklas (zo'n 22 jaar geleden) een vriendin van mij en toen we ergens eind januari over haar huwelijk en onze toekomstdromen praatten kon ik niet anders dan toegeven. Elk volgend cafébezoek werd ik met argusogen gecontroleerd op het al dan niet drinken van een biertje.
Wel, ze weet het nog niet maar op haar vrijgezellenweekend binnenkort zal het er gene meer zijn. 

Vervolgens kon ik ook S. niet in het donker laten, S., een vriendinnetje van de middelbare school, die als geen ander met mij tegen hoge snelheden kan babbelen en die -toevallig of niet- op de dag van de positieve test smste dat ze me snel nog eens wilde zien (alsof ze voelde dat ik wat te vertellen had). Toch verbaas ik me er nog elke dag over dat het pas juni was toen zij tot het clubje der ingewijden ging behoren. Speekmedaille voor uw moeder zeg ik dan.

Tot slot waren er ook nog R. en S. Ze zijn zelf in het bezit van 2 ontzettend schattige kinders en wilden graag dat wij hen van speelkameraadjes zouden gaan voorzien. Ook zij wisten al vroeg van ons snode plannetje af. 't Zijn trouwens de enige mede-vrienden van je papa die op de hoogte waren. Zelf kon hij perfect zijn mond gesnoerd houden. 

Zó ontzettend typisch enal. 

(Bij deze weet ge dus ook waar ge moet zijn met uw diepste geheimen. Zegt niet dat ik u nooit gewaarschuwd heb.)

12.07.2012