Over geluk en kleine dingen.

Elke maandag en woensdag wordt Olivia doorgegeven, want Michael werkt 's ochtends en ik werk 's avonds. (Bijna) elke maandag en woensdag is het hier een strijd om te zorgen dat er vers eten gekookt wordt, de baby gegeten heeft (zoveel mogelijk borstmelk, zo kort mogelijk voor ik moet vertrekken), we beide gewassen raken en het huis wat aan kant is voor Michael terugkomt van het werk. Een kwartiertje na zijn arriveren en verschillende stand van zaken-updates over Olijfje en huishouden later (chance dat ik snel kan praten als't moet) vertrek ik richting werk. Doorgeefstress. Volgens mij is het net daardoor soms zo plezant om vandaag, halverwege één van mijn 4/5 ouderschapsthuisblijfdagjes, de tijd te kunnen nemen om 5 minuten met de dochter naar de wasmachine te kijken. Om vervolgens het fototoestel te gaan halen, en dan gewoon nog eens dik een kwartier voor die draaiende machine te staan.

  De wereld samen met haar mogen (her)ontdekken en er de tijd voor kunnen nemen. Pollekes kussen enal. En wat we vanavond alweer gaan koken zal ik straks wel beslissen.